რატომ ხელოვნური? და რატომ ინტელექტი? იქ, სადაც სიტყვა ინტელექტი დომინირებს, რთულია, მას გვერდით დავუყენოთ ისეთი ტერმინი, როგორიცაა ხელოვნური... თუმცა უნდა აღინიშნოს, რომ ჯერ კიდევ მე-19 საუკუნის ცნობილი გერმანელი ფილოსოფოსი და სოციოლოგი ჰელმუტ პლესნერი თვლიდა, რომ “ადამიანი საკუთარი ბუნებით ხელოვნურია” (“Der Mensch ist von Natur aus künstlich”). პლესნერის მესამე ანთროპოლოგიური კანონის თანახმად, ადამიანს აქვს/უჭირავს უტოპიური პოზიცია სამყაროში, რომლის მიხედვითაც ის მუდმივი ძიებისა და შექმნის პროცესითაა მოცული, თუმცა მას ამ შექმნილის განადგურებაც კი ძალუძს, ესე იგი რაღაც, რაც იქმნება, არ წარმოადგენს დასასრულს, ვინაიდან ის მომავალში უფრო მეტის შექმნას/გაკეთებას მოასწავებს. მუდმივად ტრანსფორმაციებით აღსავსე რეალობაში რთულია თვალის დახუჭვა ისეთ ცვალებად პროცესზე, როგორიცაა, მაგალითად, ხელოვნური ინტელექტის შემოჭრა/დამკვიდრების სურვილი სოციალურ სივრცეში. და მაინც ისმის შეკითხვა: შეუძლია კი ხელოვნურ ინტელექტს ადამიანური ინტელექტის „ჩანაცვლება"? ალბათ დამეთანხმებით, რომ არა ადამიანური ინტელექტის სიძლიერე, მსგავსი, თუმცა არა იდენტური, ხელოვნური ინტელექტის არსებობა შეუძლებელი და წარმოუდგენელიც კი იქნებოდა (2).

სოციოლოგი ირვინ გოფმანი თავის ნაშრომში ,,ყოველდღიურ ცხოვრებაში საკუთარი თავის სხვისადმი წარდგენა“ ბევრ მსგავსებას ხედავს თეატრალურ წარმოდგენებსა და იმ თავისებურ ქმედებებს შორის,რომელთაც ჩვენ ყოველდღიურად ვახორციელებთ.მან ანალოგია სცენასა და სოციალურ ქმედებებს შორისაც გაავლო.ესტრადაზე(იგივე სცენაზე) მოქმედი პირებისთვის,ისევე,როგორც საზოგადოებრივ ცხოვრებაში,მნიშვნელობა აქვს გარეგნულ  ხედს,კოსტუმებს,ორივე ზემოხსენებულს  აქვს მეორე ნაწილი,სადაც ადამიანები მიდიან შემდეგი სცენისთვის მოსამზადებლად.კულისებს მიღმა,თუ თეატრალური  ენით ვიტყვით ,შემსრულებლებს შეუძლიათ მოიცილონ ნიღბები და იყონ ის,რაც რეალურად არიან....

სათაურის წაკითხვისას,ალბათ,ბევრს გაგვიჩნდებოდა სკეპტიციზმი იმის მიმართ თუ რა უნდა ამოვიკითხოთ ამ კონტექსტში,ერთი შეხედვით წაკითხვისთანავე,გვესმის სიტყვა ხელოვნება,რომელიც პრიმიტიული გაგებით ასოცირდება ნახატებთან,ფერწერასთან არქიტექტურასთან და ბუნებრივია დაისმება  შეკითხვა რა შუაშია მისი,როგორც ჩაქუჩის ფუნქცია საზოგადოების ფორმირებასთან.უფრო თუ გავაფართოვებთ ჩვენს თვალთახედვას მივხვდებით,რომ უამრავი დეტალია,რომლის მიხედვითაც შეგვიძლია ეს  საკითხი განვიხილოთ.სიმართლე რომ გითხრათ,პირველი რაც გამახსენდა ხელოვნებისა და ჩაქუჩის მიმართებასთან ეს არის გერონტი ქიქოძის წერილი ,,ჩაქუჩიანი მამაკაცი“,რომელშიც ავტორი საკმაოდ საინტერესოდ წარმოაჩენს ჩვენი ქვეყნის ისტორიაში  ხელოვნების როლს,რომელიც შერწყმული იყო მუდამ ქართველის პიროვნებასა და

ქოუჩინგი არის არსებითი პროცესი, რომელიც აძლევს ინდივიდებს უფლებას მიაღწიონ პიროვნულ და პროფესიულ ზრდას მათი ფარული პოტენციალის გახსნით. ეს არისე რთობლივი და ტრანსფორმაციული მოგზაურობა, სადაც ქოუჩი ხელმძღვანელობს და მხარს

უჭერს მათ კლიენტებს მიზნების დასახვაში, დაბრკოლებების გადალახვაში და მათიმ ისწრაფებების რეალიზებაში. ბოლო წლებში ქოუჩინგმა მოიპოვა მნიშვნელოვანი აღიარება, როგორც ძლიერი ინსტრუმენტი პიროვნული განვითარების, ლიდერობის გაძლიერებისა და ორგანიზაციული წარმატებისთვის. ქოუჩინგი შეიძლება განისაზღვროს, როგორც დინამიური პროცესი, რომელიც მოიცავს პროფესიონალურ ურთიერთობას ქოუჩსა და კლიენტს შორის, რომელიც მიზნად ისახავს საკუთარი თავის აღმოჩენის ხელშეწყობას, თვითცნობიერების ჩამოყალიბებას და პიროვნული და პროფესიული ზრდის ხელშეწყობას. ქოუჩინგის უპირველესი მიზანია პიროვნებების გაძლიერება, რათა მიაღწიონ თავიანთ პოტენციალს, დასახონ და მიაღწიონ მნიშვნელოვან მიზნებს და დაძლიონ გამოწვევები. ის ხელს უწყობს თვითრეფლექსიას, ეხმარება ინდივიდებს გამოავლინონ თავიანთი ძლიერი და სუსტი მხარეები და ეხმარება მათ ახალი უნარებისა და სტრატეგიების განვითარებაში.

პირველ რიგში დავსვათ კითხვა თუ რას ნიშნავს თავისუფალი დრო? თავისუფალი დრო  არის ადამიანის ნებაყოფლობითი საქმიანობის განსახორციელებლად დროის ის მონაკვეთი, რომლის შესრულებაც კმაყოფილებას გამოხატავს და რომელიც არ უკავშირდება სამუშაო ან / და სასწავლო ვალდებულებებს. 

ჩემთვის პირადად თავისუფალი დროის გამოყენება არ გულისხმობს მაინც და მაინც დასვენებას ან გართობას. ჩემი პროფესიიდან გამომდინარე, მუდმივად ვარ დაკავებული სამეცნიერო აქტივობებით როგორც აკადემიურ სფეროში, ასევე სამსახურში და მის გარეთ. მინდა დეტალურად აღვწერო ჩემი აქტივობები. დაინტერესებული ვარ საკუთარი უნარების განვითარებით, ამიტომ აქტიურად ვერთვები ე.წ. „კლასგარეშე“ აქტივობებში, რაც ხელს უწყობს ჩემი როგორც მრავალმხრივი შესაძლებლობების მქონე ადამიანის ჩამოყალიბებას. 

თავისუფალი დრო,ალბათ,დღეს ერთ-ერთ ყველაზე მისაღებ და მიმზიდველ სიტყვადაა მიჩნეული,განსაკუთრებით ჩვენი თაობის ხალხისთვის,ახალგაზრდებისთვის.იმდენად დაკვირვებით არც ვუღრმავდებით ამ საკითხს,შესაძლოა,თუმცა ნამდვილად ღირს ამაზე დაფიქრება და პოზიტიურიც იქნება,რამეთუ ჩვენთვის საჭირო და აუცილებელ კითხვებზე შეიძლება გაგვცეს პასუხი და დაგვაფიქროს მართლა ღირსეულად და მომგებიანად ვიყენებთ დროს,თუ ჩვენი საქმიანობა არაფრით განსხვავდება ისეთი ლიტერატურული პერსონაჟებისგან,როგორებიც არიან:ბოზბაშსია და ჩიხირთმის უპირატესობაზე მოსაუბრე ლუარსაბ თათქარიძე,ან წიგნის ჭია თეიმურაზი,რომელიც ზედმეტმა უაზრო კითხვამ და დროის არასწორად გამოყენებამ დაღუპა,ჯაყოს ხიზნად აქცია თავისივე მამულში.

ლიბერალური ღირებულებები, რომლებსაც ვკითხულობთ სხვადასხვა თეორიაში და\თუ ყოველდღიურად ვისმენთ სხვადასხვა საინფორმაციო გადაცემებში, ძალიან ლამაზად გამოიყურება. ლიბერალიზმი დაფუძნებულია ადამიანის პირად თავისუფლებაზე. თანამედროვე სამყაროში კი ადამიანის თავისუფლება ყველაზე მიმზიდველად და საჭიროდ მიიჩნევა, თითოეული ჩვენგანისთვის. მნიშვნელოვანია ისიც, რომ ლიბერალიზმი ქადაგებს თავისუფლების ე.წ ნეგატიურ გაგებას, რაც გულისხმობს იმას, რომ ადამიანი თავისუფალია იქამდე, სანამ ის ვინმეს თავისუფლებას შეეხება. ერთი შეხედვით, ამაში განსაკუთრებული არაფერია. თუმცა, ვფიქრობ, მასში იმალება ბევრად ღრმა ინფორმაცია, რასაც აღნიშნული ტერმინის პრაქტიკული გამოყენება უნდა გულისხმობდეს. ჩემი აზრით, თავისუფლად მოქმედება პირადი ინტერესების მისაღწევად ნდა გულისხმობდეს თანაბარ პირობებს, რომლებიც ადამიანებს უნდა ჰქონდეთ საზოგადოებაში ცხოვრებისას. ანუ, სოციუმი იმთავითვე უნდა იყოს თანასწორი, რომ ადამიანებმა შეძლონ თავისუფლად მოქმედება ისე, რომ სხვასაც არ შეუშალონ ხელი თავისუფლად მოქმედებაში.

სამუშაო ბაზარზე გენდერული უთანასწორობის პრობლემას დიდი ხნის ისტორია აქვს, თუმცა თავი განსაკუთრებული სიმძაფრით მსოფლიოში ინდუსტრიული ეპოქის დადგომასთან ერთად იჩინა. ამ დროიდან მოყოლებული ქალთა და მამაკაცთა უფლებების გათანაბრების კუთხით მრავალი რამ შეიცვალა, თუმცა მიღებული ზომების მიუხედავად პრობლემა არ გადაჭრილა. მსოფლიოს განვითარებად ნაწილში ანაზღაურებად სამსახურში დასაქმებული ქალების რიცხვი ჯერ კიდევ ჩამორჩება მამაკაცებისას, მდედრობითი სქესის წარმომადგენლებს ჯერ კიდევ უჭირთ არსებულ სტერეოტიპებთან გამკლავება და სამუშაო ბაზარზე თავის დამკვიდრება. 

გენდერულად დაბალასებული სამუშაო ბაზრის შექმნა განსაკუთრებით რთულია საქართველოს მსგავს ქვეყნებში. ქვეყნებში, რომლის კულტურაც მასკულინური ხასიათისაა და რომელშიც მამაკაცები ქალებთან შედარებით გარკვეული პრივილეგიებით სარგებლობენ. მართალია, მდედრობითი სქესის წარმომადგენების ანაზღაურებად სამსახურში დასაქმების მნიშვნელობის შესახებ ქართული სოციუმის გარკეული ნაწილი საუბრობს, თუმცა მეორე ნაწილი ამ პრობლემის მიმართ ერთგვარ შეუვალობას ამჟღავნებს. შესაბამისად, ჩნდება საჭიროება იმისა, რომ უკეთ განიმარტოს სამუშაო ბაზარზე გენდერული დისბალანსის თანმდევი მოვლენები და აქცენტი გაკეთდეს ქალების დასაქმების აუცილებლობაზე.