წინა  ლექციაზე ვცდილობდი საკუთარი აზრის დაფიქსირებას რიტცერის ფრაზასთან დაკავშირებით, როდესაც ის საუბრობს თავისუფალი საზოგადოებისა და თავისუფალი შემოქმედების შესახებ. და საერთოდ, თავისუფლების შესახებ. თუმცა სამწუხაროდ, ბოლომდე არ მომეცა საშუალება, მეთქვა ის, რასაც ვფიქრობდი. ლექტორმა მირჩია, დამეწერა და ისე გამეცნო აუდიტორიისთვის ჩემი მოსაზრება. დავიწყებ ისევ რიტცერით. მას სურდა ეხილა თავისუფალი საზოგადოება, სადაც ადამიანის შემოქმედება არის თავისუფალი სხვადასხვა შეზღუდვებისგან. ლექტორმა გამოთქვა აზრი, რომ ალბათ მის ამ გამოთქმას ყველანი ვეთანხმებოდით. თუმცა რთულია დაეთანხმო რაიმე აზრს, რომელიც ეხება თავისუფლებას, რადგან არსებობს ამ სიტყვის მრავალგვარი გაგება.  მინდოდა იმის თქმა, რომ თუკი რიტცერი გულისხმობდა შეზღუდვებისგან თავისუფალ შემოქმედებაში იმას, რომ ადამიანს აქვს უფლება რაც უნდა და რაზეც უნდა დაწეროს, და მას ქონდა თავისუფლების ისეთი გაგება, როგორიც მაგალითად პოსტმოდერნისტ ფუკოს, რომ ნამდვილი თავისუფლება არის არა წესრიგში, არამედ ქაოსში, სადაც ყველაფერი ნებადართულია, ამ შემთხვევაში მე რათქმაუნდა არ ვეთანხმები რიტცერს.

ანი ნიქაბაძე - თსუ, სოციალურ და პოლიტიკურ მეცნიერებათა ფაკულტეტის სოციოლოგიის მიმართულების მეორე სემესტრის სტუდენტი.

თანამედროვე სამყაროში განსაკუთრებით აქტუალურია ის საკითხები, რაზეც ჯერ კიდევ მრავალი წლის წინ საუბრობდა ვებერი. 

დღეს ლიბერალური ღირებულებები უფრო და უფრო მყარად მკვიდრდება. განსაკუთრებით დაფასებულია  ყველა ის წარმატება, რასაც ადამიანი საკუთარი ძალისხმევის წყალობით სისტემების წინააღმდეგობების მიუხედავად აღწევს.  ჩნდება მეტი ამბიცია და მოთხოვნა, შექმნა რაღაც განსაკუთრებული, განსხვავებული, რაც მოგიტანს აღიარებას, პრესტიჟს და, შესაბამისად, ეკონომიკურ კეთილდღეობასაც.  ვინაიდან თანამედროვე სამყაროში მზარდ სპეციალიზაციას მივყავართ კულტურული სამყაროს სხვადასხვა შესაძლებლობების გაუმჯობესებასთან, ადამიანი

ხშირად, სტუდენტებს, განსაკუთრებით  მაშინ, როდესაც სოციოლოგიის კლასიკურ თეორიებს ვასწავლი, ძირითადი სალექციო საკითხების გაცნობის შემდეგ, საინტერპრეტაციოდ და განსახილველად, საკუთარი მოსაზრებების გამოსათქმელად კლასიკოსთა მცირე მოცულობის აუტენტურ ნაწერებს ვაძლევ. ამ შემთხვევაში ეს მაქს ვებერის სტატია: „მეცნიერება როგორც მოწოდება და პროფესია“ აღმოჩნდა. სტუდენტების უმრავლესობამ ამ სტატიის სულიკვეთებას სწორად აუღო ალღო და საინტერესო ხედვებიც შემოგვთავაზეს. სანიმუშოდ ორი სტუდენტის მიერ გაკეთებულ ინტერპრეტაციას გთავაზობთ, რათა  ქართველ სტუდენტთა ნიჭიერებასა და გონიერებაში  თქვენც დარწმუნდეთ.

თსუ, სოციალურ და პოლიტიკურ მეცნიერებათა ფაკულტეტის, სოციოლოგიის მიმართულების ასოცირებული პროფესორი

ამირან ბერძენიშვილი