ქოუჩინგი არის არსებითი პროცესი, რომელიც აძლევს ინდივიდებს უფლებას მიაღწიონ პიროვნულ და პროფესიულ ზრდას მათი ფარული პოტენციალის გახსნით. ეს არისე რთობლივი და ტრანსფორმაციული მოგზაურობა, სადაც ქოუჩი ხელმძღვანელობს და მხარს

უჭერს მათ კლიენტებს მიზნების დასახვაში, დაბრკოლებების გადალახვაში და მათიმ ისწრაფებების რეალიზებაში. ბოლო წლებში ქოუჩინგმა მოიპოვა მნიშვნელოვანი აღიარება, როგორც ძლიერი ინსტრუმენტი პიროვნული განვითარების, ლიდერობის გაძლიერებისა და ორგანიზაციული წარმატებისთვის. ქოუჩინგი შეიძლება განისაზღვროს, როგორც დინამიური პროცესი, რომელიც მოიცავს პროფესიონალურ ურთიერთობას ქოუჩსა და კლიენტს შორის, რომელიც მიზნად ისახავს საკუთარი თავის აღმოჩენის ხელშეწყობას, თვითცნობიერების ჩამოყალიბებას და პიროვნული და პროფესიული ზრდის ხელშეწყობას. ქოუჩინგის უპირველესი მიზანია პიროვნებების გაძლიერება, რათა მიაღწიონ თავიანთ პოტენციალს, დასახონ და მიაღწიონ მნიშვნელოვან მიზნებს და დაძლიონ გამოწვევები. ის ხელს უწყობს თვითრეფლექსიას, ეხმარება ინდივიდებს გამოავლინონ თავიანთი ძლიერი და სუსტი მხარეები და ეხმარება მათ ახალი უნარებისა და სტრატეგიების განვითარებაში.

პირველ რიგში დავსვათ კითხვა თუ რას ნიშნავს თავისუფალი დრო? თავისუფალი დრო  არის ადამიანის ნებაყოფლობითი საქმიანობის განსახორციელებლად დროის ის მონაკვეთი, რომლის შესრულებაც კმაყოფილებას გამოხატავს და რომელიც არ უკავშირდება სამუშაო ან / და სასწავლო ვალდებულებებს. 

ჩემთვის პირადად თავისუფალი დროის გამოყენება არ გულისხმობს მაინც და მაინც დასვენებას ან გართობას. ჩემი პროფესიიდან გამომდინარე, მუდმივად ვარ დაკავებული სამეცნიერო აქტივობებით როგორც აკადემიურ სფეროში, ასევე სამსახურში და მის გარეთ. მინდა დეტალურად აღვწერო ჩემი აქტივობები. დაინტერესებული ვარ საკუთარი უნარების განვითარებით, ამიტომ აქტიურად ვერთვები ე.წ. „კლასგარეშე“ აქტივობებში, რაც ხელს უწყობს ჩემი როგორც მრავალმხრივი შესაძლებლობების მქონე ადამიანის ჩამოყალიბებას. 

თავისუფალი დრო,ალბათ,დღეს ერთ-ერთ ყველაზე მისაღებ და მიმზიდველ სიტყვადაა მიჩნეული,განსაკუთრებით ჩვენი თაობის ხალხისთვის,ახალგაზრდებისთვის.იმდენად დაკვირვებით არც ვუღრმავდებით ამ საკითხს,შესაძლოა,თუმცა ნამდვილად ღირს ამაზე დაფიქრება და პოზიტიურიც იქნება,რამეთუ ჩვენთვის საჭირო და აუცილებელ კითხვებზე შეიძლება გაგვცეს პასუხი და დაგვაფიქროს მართლა ღირსეულად და მომგებიანად ვიყენებთ დროს,თუ ჩვენი საქმიანობა არაფრით განსხვავდება ისეთი ლიტერატურული პერსონაჟებისგან,როგორებიც არიან:ბოზბაშსია და ჩიხირთმის უპირატესობაზე მოსაუბრე ლუარსაბ თათქარიძე,ან წიგნის ჭია თეიმურაზი,რომელიც ზედმეტმა უაზრო კითხვამ და დროის არასწორად გამოყენებამ დაღუპა,ჯაყოს ხიზნად აქცია თავისივე მამულში.

ლიბერალური ღირებულებები, რომლებსაც ვკითხულობთ სხვადასხვა თეორიაში და\თუ ყოველდღიურად ვისმენთ სხვადასხვა საინფორმაციო გადაცემებში, ძალიან ლამაზად გამოიყურება. ლიბერალიზმი დაფუძნებულია ადამიანის პირად თავისუფლებაზე. თანამედროვე სამყაროში კი ადამიანის თავისუფლება ყველაზე მიმზიდველად და საჭიროდ მიიჩნევა, თითოეული ჩვენგანისთვის. მნიშვნელოვანია ისიც, რომ ლიბერალიზმი ქადაგებს თავისუფლების ე.წ ნეგატიურ გაგებას, რაც გულისხმობს იმას, რომ ადამიანი თავისუფალია იქამდე, სანამ ის ვინმეს თავისუფლებას შეეხება. ერთი შეხედვით, ამაში განსაკუთრებული არაფერია. თუმცა, ვფიქრობ, მასში იმალება ბევრად ღრმა ინფორმაცია, რასაც აღნიშნული ტერმინის პრაქტიკული გამოყენება უნდა გულისხმობდეს. ჩემი აზრით, თავისუფლად მოქმედება პირადი ინტერესების მისაღწევად ნდა გულისხმობდეს თანაბარ პირობებს, რომლებიც ადამიანებს უნდა ჰქონდეთ საზოგადოებაში ცხოვრებისას. ანუ, სოციუმი იმთავითვე უნდა იყოს თანასწორი, რომ ადამიანებმა შეძლონ თავისუფლად მოქმედება ისე, რომ სხვასაც არ შეუშალონ ხელი თავისუფლად მოქმედებაში.

სამუშაო ბაზარზე გენდერული უთანასწორობის პრობლემას დიდი ხნის ისტორია აქვს, თუმცა თავი განსაკუთრებული სიმძაფრით მსოფლიოში ინდუსტრიული ეპოქის დადგომასთან ერთად იჩინა. ამ დროიდან მოყოლებული ქალთა და მამაკაცთა უფლებების გათანაბრების კუთხით მრავალი რამ შეიცვალა, თუმცა მიღებული ზომების მიუხედავად პრობლემა არ გადაჭრილა. მსოფლიოს განვითარებად ნაწილში ანაზღაურებად სამსახურში დასაქმებული ქალების რიცხვი ჯერ კიდევ ჩამორჩება მამაკაცებისას, მდედრობითი სქესის წარმომადგენლებს ჯერ კიდევ უჭირთ არსებულ სტერეოტიპებთან გამკლავება და სამუშაო ბაზარზე თავის დამკვიდრება. 

გენდერულად დაბალასებული სამუშაო ბაზრის შექმნა განსაკუთრებით რთულია საქართველოს მსგავს ქვეყნებში. ქვეყნებში, რომლის კულტურაც მასკულინური ხასიათისაა და რომელშიც მამაკაცები ქალებთან შედარებით გარკვეული პრივილეგიებით სარგებლობენ. მართალია, მდედრობითი სქესის წარმომადგენების ანაზღაურებად სამსახურში დასაქმების მნიშვნელობის შესახებ ქართული სოციუმის გარკეული ნაწილი საუბრობს, თუმცა მეორე ნაწილი ამ პრობლემის მიმართ ერთგვარ შეუვალობას ამჟღავნებს. შესაბამისად, ჩნდება საჭიროება იმისა, რომ უკეთ განიმარტოს სამუშაო ბაზარზე გენდერული დისბალანსის თანმდევი მოვლენები და აქცენტი გაკეთდეს ქალების დასაქმების აუცილებლობაზე. 

მასკულინური ნორმები და ძალადობრივი გარემო

·         შესავალი

მასკულინური ნორმები და მისი გავლენა ადამიანზე-ეს ის მნიშვნელოვანი საკითხია, რომლითაც მრავალი გენდერის მკვლევარი (და არამარტო) არის დაინტერესებული. ხშირად, ცხარე დისკუსიებში,  მამაკაცის მხრიდან ძალადობის გამოვლინებას მასკულინურ ნორმებს უკავშირებენ, რაც თანამედროვე სამყაროში ძალიან ხშირია, განსაკუთრებით ტრადიციულ, პატრიარქალურ საზოგადოებებში.

ჩემი ამ თემით დაინტერესება მისმა აქტუალობამ განაპირობა. შევეცადე გამომეკვლია ეს ფენომენი  და გარკვეულ დასკვნამდე მივსულიყავი. კვლევა ეხება მასკულინურ ნორმებს. კვლევის მიზანს წარმოადგენდა მასკულინურ ნორმებსა და ძალადობას შორის კავშირის პოვნა ლოკალურ\ადგილობრივ დონეზე (საქართველოს მაგალითზე).  საქართველოში,  ბოლო პერიოდის განმავლობაში,მედიისგან განსაკუთრებით ხშირად ვიგებთ, რომ მკვეთრად იმატა მამაკაცის მხრიდან განხორციელებულმა ძალადობამ, როგორც ქალზე, ასევე მამაკაცზე. უმრავლეს შემთხვევაში ძალადობის აქტორი ისევ კაცია. აგრესიის ამ ფორმას მრავალი ადამიანი სხვადასხვა ფაქტორს უკავშირებს. მე ის მასკულინურ ნორმებს დავუკავშირე და ვეცადე გამომეკვლია ამ ნორმებთან მიმართებაში. როდესაც იცი პრობლემის გამომწვევი ფაქტორი მასთან გამკლავებაც მარტივი ხდება.

მანუელ კასტელსი  ესპანელი სოციოლოგია, რომლის კვლევები ძირითადად ინფორმაციულ საზოგადოებას, კომუნიკაციასა და გლობალიზაციას ეხება.1 მოცემული ესსეც სწორედ სოციოლოგიური თვალთახედვიდან  ახალი ურბანული რეალობის მახასიათებლებს აღწერს. ავტორი   ქალაქის შესახებ იმ თეორიული განაზრებებს გვთავაზობს, რომელიც  21–ე საუკუნისთვის დამახასიათებელი ტენდენციების გამოკვლევის შედეგად ჩამოაყალიბა.

მანუელ კასტელსისთვის ცნება „სივრცე“   ის ფუნდამენტური განზომილებაა, რომელიც ურბანულ საზოგადოებას გამოხატავს. მისი აზრით,  თანამედროვე ქალაქურ ცხოვრებას ორმაგი სივრცული გამოცდილება აქვს, ესენია: „ნაკადების სივრცე“ (the space of flows) და „ადგილების სივრცე“ (the space of places). პირველიელექტრონულ, ტელეკომუნიკაციების კომპიუტერიზებულ ქსელთანაა დაკავშირებული, რომლითაც, მეტწილად  ახალი გლობალური ეკონომიკა წარიმართება. მეორეში კი ქალაქის შიგნით  სამეზობლოები და ადგილობრივი ბიზნეს კვანძები იგულისხმება, სადაც ხალხი ცხოვრობს და  პერსონალურ, საოჯახო ურთიერთობებსა და ინდივიდუალურ იდენტობას ავითარებს. კასტელსი ამბობს, რომ ოცდამეერთე საუკუნეში მსოფლიო  ინფორმაციულ ეპოქაში შევიდა, რომელიც  ახალი „ქსელური საზოგადოებით“ ხასიათდება. შესაბამისად,  „ნაკადების სივრცეზე“  ხაზგასმა ბუნებრივია. 

მოლაპარაკებები  ადამიანებს შორის გათვალისწინებული შეთანხმების მისაღწევად  ურთიერთობის საშუალებაა, როდესაც ორ მხარეს მსგავსი ან საპირისპირო პოზიცია და ინტერესები აქვს. მოლაპრაკებების ძირითადი დანიშნულება   აზრთა ურთიერთგაცვლის დახმარებით, ისეთი შეთანხმების მიღწევაა, რომელიც ორივე მხარეს დააკმაყოფილებს  და შედეგს გამოიღებს. ჟენევის მოლაპარაკებებიც გამონაკლისი არ არის. ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა საქართველოს მთავარი პრიორიტეტია. ეს საკითხი საერთაშორისო ასპექტში  უნდა გადაწყდეს  და ჟენევის მოლაპარაკებები საქართველოს დეოკუპაციის უზრუნველსაყოფად ერთადერთი ფორმატია.

ჟენევის მოლაპარაკებები გაეროს, ევროსაბჭოსა და ეუთოს შუამავლობით ტარდება. პირველი მოლაპარაკებები    2008 წლის 15 ოქტომბერს, 12 აგვისტოს ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმების შესაბამისად  ჩატარდა, რომელშიც  საქართველოს,  რუსეთის, აშშსა და ორი სეპარატისტული რეგიონის წარმომადგენლები მონაწილეობდნენ (MFA,2013,13).